Led Zeppelin
Led Zeppelin is zonder twijfel een van de meest overgewaardeerde bands aller tijden. Geloof al die meelopers niet die schreeuwen dat Led Zeppelin de beste rock groep aller tijden is. Alleen sukkels die alle flauwekul geloven dat in bladen als Mojo, Oor en Rolling Stone staat geloven dat. Maar elke echte rocker weet dat bands als Deep Purple, Black Sabbath, AC/DC, Iron Maiden en ZZ Top honderd keer beter zijn dan Led Zep. De enigste reden dat mensen Led Zeppelin de beste vinden is dat ze de meest bekende zijn en daardoor de enige heavy rock groep die ze kennen. Het laat maar weer mooi de onwetendheid zien die de meeste "muziek fans" hebben ten opzichte van heavy metal want elke echte hardrocker weet dat er zat betere groepen zijn dan Led Zeppelin. Je weet ook meteen dat iemand die LZ de beste hardrockband vindt een nephardrocker is. Een echte heavy metal fan zal als iemand hem vraagt wat zijn favoriete band is Judas Priest, AC/DC of Dio noemen Led Zep. zal hij uiteraard ook goed vinden maar niet de beste.Helaas zijn veel "rock"fans tegenwoordig erg slecht geïnformeert en geloven ze alles wat de rock-establishment hun voorschotelt zodat we helaas continu van die achterlijke idioten moeten aanhoren hoe goed Led Zeppelin is ook al hebben ze compleet de ballen verstand van muziek. Veel van die lui die dat zeggen kennen buiten LZ en mischien een paar andere groepen helemaal geen andere hardrockbands. Hoe kan je nou zeggen dat Led Zep. de beste is als je geen James Gang, Riot, Saxon, Jethro Tull of Mahogany Rush kent. Het is vrij duidelijk dat ze de kennis missen om over heavy metal mee te praten. Voor alle duidelijkheid; Led Zeppelin zijn niet de uitvinders van de hardrock, ze zijn niet de ruigste, hebben ook niet de beste groove of swing en ze zijn zeer zeker niet de meest veelzijdige heavy rock band die er is. Kortom; had Led Zeppelin niet bestaan dan had de hardrock muziek zich precies hetzelfde ontwikkeld.
Led Zeppelin meest veelzijdige band? Kletskoek! Luister maar naar bands als Uriah Heep, Golden Earring, Rush, Eagles en natuurlijk Queen allemaal bands die een stuk veelzijdiger zijn dan Led Zep. Ook de zgn. folk-invloeden zijn niet zo bijzonder kijk maar naar Jethro Tull, Wishbone Ash, James Gang, Doobie Brothers of Rory Gallagher. In feite hadden alle bands uit de jaren 70 wel zo'n akoustische nummer of instumentaaltje of een grandioos klinkende liedje zoals 'Stairway To Heaven'. Wat me ook zo enorm irriteert is wanneer men zegt dat John Bonham zo'n geweldige drummer was. Hoe komen ze er bij! Er waren in de jaren 70 zoveel geweldige drummers. Luister maar naar Ginger Baker, Ian Paice, Don Brewer, Bill Ward, Neil Peart etc. Zo uniek is die gozer niet. Hetzelfde geld voor de andere bandleden. Daarom vindt ik het ook altijd zo'n onzin wanneer mensen zeggen dat Led Zeppelin de Beatles zijn van de jaren 70. Hou toch op! De Beatles waren een zeer innovatieve band die hun tijd ver vooruit waren en waren stuk beter dan veel andere jaren 60 groepen. Led Zeppelin was één van de vele hardrock groepen die begin jaren 70 opkwamen. Eigenlijk is Led Zep. meer de Rolling Stones van de jaren 70 ook zo'n overgewaardeerde band.
Ik wil overigens niet zeggen dat Led Zeppelin geen goede band is. Integendeel ze zijn een zeer goede band en zeer zeker invloedrijk. Wat ik alleen probeer te zeggen is dat er zat andere bands zijn die net zulke goede en invloedrijke muziek gemaakt hebben. De probleem is alleen dat je nooit iets over dergelijke bands leest. Altijd als je wat over heavy metal leest is het weer Led Zep. Het zou ook wel eens een keer leuk zijn als ze ook wat over Scorpions, Iron Maiden, Aerosmith of Rush zouden schrijven dit zijn immers ook allemaal zeer bekende bands. Maar dat is natuurlijk ook de hele bedoeling van deze hele LZ-is-de-beste-classic-rock-band-in-de-wereld gebeuren. Al die mensen die schrijven voor de muziekbladen zijn immers ook allemaal van die kutpunkers die natuurlijk allemaal een complete hekel hebben aan hardrock. De reden dat ze Led Zeppelin zo overdreven aanprijzen is niet omdat ze die band zo goed vinden (integendeel ze vinden die band eigenlijk gewoon kut) ze willen je het idee geven dat heavy metal eendimensionale en oppervlakkige muziek is en als je een paar platen van Led Zep. koopt hoef je voor de rest geen andere hardrock-albums te kopen want ze lijken allemaal zgn. toch op Led Zeppelin. DIT IS ECHT PURE HIPSTER BULLSHIT VAN DE HOOGSTE ORDE!!! Led Zep's muziek vormt nog geen fractie van de totale hardrock aanbod. Geloof a.u.b. al die schimmelkrakers niet. Heavy rock is een zeer gevarieerde en breede muziekstijl met allemaal totaal verschillende bands die allemaal hun eigen stijl hebben. Het hebben van een paar LZ cds komt niet eens in de buurt van een volledige HM-verzameling of zelfs een oppervlakkige hardrock collectie.
Guns N Roses
De bands die ik in de afdeling overgewaardeerd heb geplaatst zijn allemaal groepen die ik zelf nietemin zeer bewonder. Groepen als Led Zeppelin, King Crimson, Rolling Stones en Neil Young zijn allemaal zeer goede bands die zeer zeker impact hebben gehad op de rockmuziek ik vindt ze alleen niet beter en invloedrijker dan veel andere bands waar je helaas niets over hoort. Ik begrijp in ieder geval wel waarom ze veel lof krijgen ook al vind ik het soms een beetje overdreven. Guns n Roses daarentegen daar snap ik echt helemaal niks van. Het is echt onbegrijpelijk dat zo'n onoriginele en volstrekt niet byzondere band zo wordt aangeprezen als één van de beste hardrockgroepen aller tijden. Het laat maar weer zien dat de meeste mensen echt geen kaas hebben gegeten wat betreft heavy metal want er zijn echt honderden bands die veel beter zijn dan deze middelmatige groep. Je weet ook meteen dat iemand een nephardrocker is als hij Guns n Roses een supergave band vindt of Slash een geweldige gitarist. Guns n Roses heeft een zeer gemaakte en kunstmatige rebelsheid over zich alsof ze door een A&R manager zijn opgericht omdat "de kids dat wel leuk zullen vinden" ook al klinkt de muziek helemaal niet zo ruig. Ik zie Guns n Roses ook als de eerste poging van de platenmaatschappijen om heavy rock te verkopen als een domme zielloze produkt
Wat dat betreft spreekt de kaft van 'Appetite For Destruction' met die schedels van de bandleden van GNR op de kruis boekdelen. Schijnbaar is de boodschap van deze hoes dat hardrockers domme figuren zijn die alleen maar van dingen als schedels en gasten met stomme hoeden gaaf vinden dat terwijl heavy metal veel diepzinniger muziek is dan dat. Kan je je voorstellen dat de schedels van de bandleden van GNR kunt verplaatsen door die van AC/DC, of Iron Maiden, of Scorpions? Natuurlijk niet! Zoiets stoms kan alleen Guns n Roses doen. Ik vind Slash een verschrikkelijk overgewaardeerde gitarist. Het is niet te geloven dat er sukkels zijn die roepen dat hij de beste gitarist is of zelfs geïnspireert zijn door hem om gitaar te spelen. Ik heb hem altijd maar een matige en afgezaagde gitarist gevonden. Het enige dat hij bij mij inspireert is om die stomme hoed van hem kapot te trappen en zijn Les Paul over zijn kop te rammen. Wat veel mensen niet realiseren is dat GNR eigenlijk geen echte hardrockers zijn maar een stelletje schimmelpunkers. De 'Spaggetti Incident' is een plaat vol met punkcovers wat toch een duidelijke waarschuwingsteken moet zijn. Kan je je al voorstellen dat Judas Priest of Aerosmith een cd vol met punkcovers zouden uitbrengen. In geen honderd jaar! Elke echte hardrocker krijgt spontaan kotsneigingen als hij punk hoort.
Het ergst is nog wel dat er mensen zijn die beweren dat GNR de echte rockmuziek weer populair heeft gemaakt. Ik heb serieus een gozer in een programma horen zeggen dat GNR de echte rock n roll terug gebracht heeft. Eikels die dat zeggen hebben serieus geen verstand van rockmuziek uit de jaren 80 want er waren zoveel bands die die muziek maakten zoals Cinderella, Ozzy Osbourne, Motley Crue, Wasp, Quiet Riot en natuurlijk oudere groepen zoals Van Halen, Accept, Iron Maiden, Motorhead, Scorpions, AC/DC, de heropgerichte Deep Purple, Kiss enz. Lijkt me wel dat er genoeg rock n roll aanwezig was toen Guns n Roses begon. Wat echt helemaal onbegrijpelijk is dat er mensen zijn die zeggen dat GNR veel ruiger was dan die (daar gaan we weer) "glammetal" bands. Laat me niet lachen! Groepen als Motley Crüe, Dokken, Twisted Sister, Ratt en LA Guns zijn echt honderd keer ruiger dan Guns n Roses. Dit is echt alleen maar omdat die bands make-up dragen en GNR niet wat schijnbaar bij simpele zielen het idee opwekt dat dat soort bands watjesachtig moeten zijn. Al zouden die lui van GNR ZZ Top baarden dragen dan zouden ze nog niet zo ruig klinken als die bands. Eigenlijk maakt Guns n Roses gewoon dezelfde muziek niks vernieuwends aan. Wat niet wil zeggen dat Guns n Roses een slechte band is ik heb er ook cds van. Maar GNR mag nooit je introduktie zijn voor hardrock. Koop a.u.b. al die andere honderden HM-bands die er voor GNR waren dan pas kan je 'Appetite For Destruction' en de twee "UseYour Illusion' platen aan je platencollectie toevoegen.
Manowar
Ik haat het als mensen denken dat Manowar typerend is voor hoe heavy metal bands klinken. Schijnbaar zijn er veel mensen die denken dat alle hardrock groepen rondlopen met zwaarden en schilden en dat ze zingen over ridders, draken en sprookjes. Tegenwoordig met al die powermetal groepen en de algemene middeleeuwse state of mind is dat ook best wel begrijpelijk. In de classic rock muziek in de jaren 70 en 80 was dat iets waar bands uitermate zelden over zongen. Eigenlijk was Manowar de enige band in die tijd die zo'n krijger imago had. Overgrote merendeel van de hardrock bands uit die tijd zongen over gewone dingen uit het dagelijkse leven niet over oubollige fantasy onderwerpen. Dat was een typische Manowar eigenschap en beslist niet typerend voor heavy metal in het algemeen. Ook de bombastische rockopera aanpak die Manowar hanteert heeft helemaal niks te maken met de simpele ladsrock aanpak die heavy rock groepen vroeger hadden. Als je naar een Manowar plaat luistert dan lijkt het net alsof je naar de opera gaat. Dat heeft helemaal niets met rock n roll te maken. Die jongens van Manowar schijnen niet te begrijpen dat de hele bedoeling van hardrock is dat het simpel en rechtstreeks moet klinken en dat al die klassieke bombast helemaal niks te zoeken heeft in de heavy metal. Dit neemt niet weg dat Manowar in de jaren 80 best goede muziek gemaakt heeft. Die cds die ze in de jaren 90/00 hebben gemaakt zijn echt verschrikkelijke platen gevuld met nietzeggende bombast die duidelijk als voorbeeld moeten dienen wat je als heavy rock groep vooral niet moet doen. Je weet gewone dat mensen die Manowar de beste vinden of zeggen dat ze de "koningen van de heavy metal" zijn dat dat complete posers zijn.
Iggy Pop/ Stooges
Iggy Pop en in het bijzonder zijn oude band de Stooges behoren duidelijk tot de heilige koeien van de popmuziek. Wat natuurlijk wel "logisch" is. De Stooges waren immers de voorlopers van punk en in de tijd waar er alleen maar van die brave flower-power hippies waren die allemaal van die suffe Scott McKenzie-achtige 'love and peace' nummers speelden maakten de Stooges wilde en opwindende rock n roll. Wee je gebeente als je daar kritiek op hebt. Het bovenstaande stukje tekst is precies het soort flauwekul die in al de gezaghebbende muziekbladen tot in den treure wordt herhaald. De meeloperige hipster legioen trapt er natuurlijk weer helemaal in. Natuurlijk is dit allemaal weer complete gelul want die bands uit de hippie tijd waren helemaal niet zo suf. Sterker nog ze waren hartstikke ruig nog wel een stuk ruiger dan de Stooges. Over welke hippie bands hebben we het hier eigenlijk? Bands als Mountain of Led Zeppelin dat soort softe hippie groepen? Want dat soort bands zijn de soort groepen waar ik aan denk als men het heeft over late jaren 60/vroege jaren 70 muziek. Bands die najuist keiharde muziek maken die ruig, zwaar en agressief klinkt of met andere woorden 100% rock n roll. De muziek die de Stooges maakt klinkt helemaal niet zo anders dan andere bands uit die tijd. Luister maar naar bands als Blue Cheer of Grand Funk Railroad en je hoort die zelfde rommelige spartaans klinkende geluid met veel wah-wah gitaren. Toch worden Iggy and the Stooges gezien als een hippe punkband en bands als Blue Cheer en Grand Funk als domme classic rock groepen. Dit heeft meer te maken met de artificiele manier waarmee men muziek indeelt dan dat die bands zo anders klinken.
Toch blijven al die bebrilde rocknerds dingen roepen als "Funhouse is het toppunt van smerige rockmuziek. Donder toch op! Luister maar naar "Deep Purple In Rock" van Deep Purple die plaat is veel opwindender, ruiger en sneller dan 'Funhouse'. Iggy Popje en de Stooge-boys kunnen niet op tegen de simpele kracht van die band. Ook de muziek die Black Sabbath, Uriah Heep of Budgie maakten in die tijd laten Iggy en z'n kornuiten bijten in de stof. Dus waarom wordt Iggy Pop zo op een voetstuk geplaast, waarom worden de Stooges gezien als de voorlopers van punk. Antwoord: er is helemaal geen goede reden voor. De Stooges net als de ook zo overgewaardeerde MC5(daar later meer over) zijn gewoon bands die door de pers het stempeltje cool opgeplakt hebben gekregen en dat er helaas van die halve zolen zijn die het nog geloven ook. De andere mythe is dat de Stooges in hun tijd een miskende band was en die door latere generaties op waarde is geschat. Onzin! De reden waarom de Stooges zo onbekend waren is niet omdat ze niet werden begrepen door de onwetende hippie generatie maar om dezelfde reden dat zo veel groepen in die tijd niet bekend werden. Alleen een klein deel van de bands wordt zeer populair terwijl een groot deel redelijk onbekend blijft. Ken je groepen als May Blitz, Gun, Toe Fat of Dust? Nee? De Stooges was ook één van die bands. Ander reden dat ze niet zo bekend werden is dat ze simpelweg niet zo goed waren. Er waren gewoon veel betere bands in die tijd. De reden dat bands als Alice Cooper, Styx en Blue Oyster Cult bekende bands werden is dat ze goed konden spelen, dat ze goede songs schreven en originele muziek maakten en niet net als de Stooges slordige muziek maakten en heel de tijd alleen maar drank en drugs gebruikten. Begrijp me niet verkeerd die drie platen die de Stooges maakten zijn best wel bijzonder en ook zijn solo-platen zijn wel leuk maar ook niet meer dan dat.
Eddie van Halen
Toen Black Sabbath gitarist Tony Iommi werd gevraagd wat hij van Randy Roads de nieuwe gitarist van Ozzy Osbourne vond antwoorde hij "O god niet weer zo een Eddie van Halen type". Hoewel ik Eddie van Halen natuurlijk een geweldige gitarist vind snap ik precies wat hij bedoelde. Nou is EvH niet zo erg als Yngwie Malmsteen maar hij is wel de eerste stap in de richting van die zieloze en typische Amerikaanse shred stijl waar vorm belangrijker is dan de inhoud. En gedurende de jaren 80 begon je steeds meer van de gitaristen te krigen die de wereldrecord snelspelen willen breken i.p.v. een fatsoenlijk en pakkend solo spelen. Vanaf de jaren 90 is de shred stijl helaas de norm geworden en is de gevoelige bluesy stijl compleet verdwenen althans bij de gitaristen de sowieso nog solos spelen. Begrijp me overigens niet verkeerd EvH is een creatieve en originele gitarist maar hij is alles behalve de beste gitarist van de late jaren 70 en vroege jaren 80. Het is echt verbijsternd dat Eddie van Halen in het blad Guitarworld maar liefst zes keer door de lezers is uitgekozen tot beste gitarist van het jaar! Het is vrij duidelijk dat de lezers van dat tijdschrift maar een stelletje naieve idioten zijn die simpelweg de mening van de meerderheid overnemen. Er zijn in de tijd een heleboel bands geweest met steengoede gitaristen zoals Alex Lifeson, Tom Scholz, Rick Emmet(Triumph), David Menniketti(Y&T) en Mark Reale(Riot) maar in een tijdschrift als Guitarworld zal je daar niks over horen laat staan dat ze worden gekozen als beste gitarist van het jaar. Maar wat wil ook met zo'n kutblad.
Ik heb serieus vroeger een gitaarlesboek gehad waar ongetwijfeld ook medewerkers van dat blad hebben meegeschreven waarin serieus stond dat Eddie van Halen de beste gitarist is sinds Jimi Hendrix! Buiten het feit dat er zat betere gitaristen zijn dan Hendrix kan ik wel tientallen gitaristen die net zo goed of zelfs beter zijn dan EvH. Michael Schenker, Tony Iommi, Angus Young, Ritchie Blackmore, Jimmy Page, Steve Howe, Ronnie Montrose, Ted Nugent. Beste gitarist sinds Jimi Hendrix? MY ASS!! Er zijn sindsdien ook betere en interesantere gitaristen bij gekomen. Maar weet je wat de reden is dat Eddie van Halen wordt beschouwd als de beste gitarist ooit. Dat komt omdat Van Halen uit Los Angeles komt en dat daar de gevestigde gitaarbusiness waarvan de Guitarworld en Guitar Institute Of technology deel uit maken gevestgd is. Als Eddie van Halen uit Kentucky was gekomen had geen kip om hem gegeven ook al had hij net zo goed gespeeld. Het valt op dat in al die Amerikaanse gitaarbladen ze het zelden hebben over Britse Bands. Iron Maiden, Thin Lizzy en Def Leppard hebben net zulke goede gitaarsolos als Van Halen maar je hoort in de gezaghebbende gitaarbladen helemaal niks van ook al zijn ze net zo populair. Zo krijgen we telkens weer die Amerikaanse opvattingen over gitaarspel voorgeschoteld waardoor mensen weer heel de tijd dezelfde namen horen en niet gemotiveerd worden om naar andere gitaristen te luisteren. Dus begrijp mij niet verkeerd Eddie van Halen is een hele goede en vernieuwende gitarist maar no way "de beste gitarist sinds Jimi Hendrix".
King Crimson
Laat je niets wijsmaken King Crimson is absoluut niet de beste progressieve rock band die er is. En mischien nog belangrijker ze klinken helemaal niet anders dan de rest. Ik snap ook helemaal niet dat er mensen zijn die doen als of deze band heel bijzonder is en afwijkt van al die "suffe" symforock groepen. Dit is gelukkig niet helemaal waar want er zijn een hele hoop van die trendy gasten die deze band kut vinden. Toch heb je van die losers die King Crimson een gave band vinden maar een hekel hebben aan bands als Pink Floyd, Yes, ELP en Genesis. Dit gaat ook wel eens gepaard met de band Van Der Graaf Generator en soms ook met Gentle Giant. Ik weet niet waarom mischien komt het wel omdat deze bands saxofoon gebruiken en ja dat is zo een afschuwelijk belangrijk instrument. Dit heeft niks met de muziek te maken maar meer met de status van de muzikanten. Robert Fripp heeft immers vaak gespeeld met allemaal hippe muzikanten zoals David Bowie, Brian Eno, talking Heads etc. Dit heeft sommige hippe types het verkeerde idee gegeven dat King Crimson ook artistiek interesante muziek maakt die anders klinkt dan die suffe baardhippies met hun ellelange solos. Wel sorry dames en heren maar King Crimson maakt ook gewoon symfonische rock. Als je dit leuk vind kan je ook groepen als Jethro Tull, Genesis en Camel leuk vinden.
Ik kan niet meer benadrukken dat KC niet verschilt van die andere symfobands. Of beter gezegd niet meer afwijkt van die andere groepen dan dat die andere bands afwijken van mekaar. Progressieve rock is een zeer brede genre met allemaal heel erg verschillende bands. King Crimson past muzikaal prima tussen die andere bands. Het is compleet willekeurig dat King Crimson wordt gezien als de beste. Als David Gilmoure, Greg Lake of Steve Howe hadden gespeeld met David Bowie of Brian Eno dan zouden al die onwetende meelopers hun als de hippe muzikanten hebben beschouwd en de bands waar zij in gespeeld hebben als de beste symforock groep. Wat me ook zo irriteert als ze zeggen dat KC zo afwijkt van de andere progressieve rock groepen is omdat ze zo duister klinken alsof al die symforock bands alleen maar van die blije flower-power muziek maakten. Dit is puur een leugen want al die bands hadden dreigend klinkende stukken. Het nummer Devils Triangle mag dan wel eng klinken maar dan kan je ook van ELPs Toccata zeggen of van Pink Floyds Sysyfus of Magnum Opus van Kansas. Niets bijzonders aan. Het belangrijkste is ook dat King Crimson niet de eerste Progressieve rock band is. Je kunt King Crimson weghalen en je zou nog steeds symfonische rock hebben gehad. Er waren in de late jaren 60 vroege jaren 70 zo veel bands die met net zo interesante platen aankwamen zetten. Progressieve rock is net als hardrock een muziekstijl die geleidelijk aan onstaan is en ontwikkeld door meerdere groepen. Er is niet een sleutel band die het beginpunt is van deze stijl. Dus King Crimson is gewoon niet beter dan al die andere bands die net zulke interesante muziek maakten als KC. Je vindt of alle progressieve rock bands goed of je hebt een hekel aan allemaal.
Cheap Trick
Luister niet naar al die dwazen die beweren dat deze band anders is dan typische late jaren 70 groepen als Journey, Boston, Angel, Foreigner e.d. Ze lopen maar een beetje uit hun nek te kletsen. Het is precies dezelfde muziek. Laten we hier zeer duidelijk over zijn: Cheap Trick maakt geen powerpop! Cheap Trick is een 100% pure AOR band en het lijkt helemaal niet op bands als Blondie, Knack of Big Star. Maar au contrair! Volgens websites als Powerpop Overdose en AV Club moet Cheap Trick schijnbaar als de ultieme voorbeeld voor dit soort muziek dienen en al die gehersenspoelde bezoekers geloven het ook helemaal. Er zijn zelfs powerpop verzamelaars verschenen waarop CT er dood leuk ook op staat. En toch beschouwden eind jaren 70 niemand deze band als powerpop toen was het nog gewoon een dood ordinaire hardrock groep waar al die punkers een hekel aan hadden. De succes van Cheap Trick heeft helemaal niks met new wave te maken. Mensen vonden deze band goed voor dezelfde reden dat ze bands als REO Speedwagon, Styx en Bryan Adams goed vonden. De zanger van CT heeft een zelfde soort stem als Tommy Shaw, Kevin Cronin en Rick Springfield. Ik heb er ook een hekel aan als men rockgroepen zoals Cheap Trick als pop omschrijven. Pop is softe commercieele muziek waar harde gitaren niet in voor komen. Michael Jackson of Simply Red zijn pop. De bekende excuus die dit soort lui gebruiken is dat Cheap Trick pakkende nummers schrijft. Sorry maar rock n roll is per definitie pakkende muziek. Alle hardrock groepen in de pre-Metallica tijdperk hadden song-georienteerde liedjes niet alleen Cheap Trick. Dan kan je net zo goed groepen als Dio, Aerosmith of Quiet Riot ook popmuziek noemen die klinken immers ook pakkend. Ik vind ook dat de humor van CT soms een beetje op m'n zenuwen werkt. Natuurlijk hoort humor bij hardrock maar bij hun vind ik het soms een beetje geforceerd aan doen. Ik vind ze ook absoluut niet beter klinken dan andere AOR groepen. Als je dit een gave band dan moet je ook bands als Boston, New England, 707, Styx, Blue Oyster Cult enz. goed vinden. Zo ik ga maar weer eens naar deze geweldige ARENAROCK band luisteren. Powerpop? Bedoel je dat soort muziek dat Cheap Trick niet maakt.
Beach Boys
Dit is weer zo een band die best wel goede muziek heeft gemaakt maar ook niet zo superbijzonder is. Ik begrijp opmerkingen als 'beste amerikaanse band' of 'beter dan de beatles' niet. Ik kan wel twintig Amerikaanse groepen opnoemen die beter zijn de Beach Boys. Ze komen absoluut niet in de buurt van de kwaliteit van de Beatles. Ik denk dat veel Amerikaanse muziekfans jaloers zijn dat ze niet zulke goede bands hadden als de Beatles en de Rolling Stones en dat de Beach Boys continue naar voren worden geschoven om te laten zien dat ze ook zulke goede rockgroepen hadden ook al was de muziek die ze maakten minder goed. Vooral de plaat 'Pet Sounds' wordt altijd als voorbeeld aangehaald van hoe goed deze band wel niet is. Hoe wel het niet slecht is hangt er een flauwe ietwat zoete sfeertje om het album. Je kunt de tuinkabouters en smurven al zien rondlopen. De rock n roll is ver te zoeken. Bovendien krijgt de plaat door al het overdreven gebruik van toeters en bellen een beetje van een kermis-achtige uitstraling die het beluisteren van het album enigzins ondoordringbaar maakt. Bij de Beatles klinkt de muziek ook bij hun meer experimentelere nummers veel directer en meer begrijpelijker. Wat me ook altijd irriteert als mensen een hekel hebben aan Mike Love en zeggen dat hij een talentloze muzikant is en de Beach Boys verpest heeft en veranderd in een in een routineuze greatest hits machine. Echt weer van die onzinnige meepraterij van slecht geinformeerde Mojo-lezers. Natuurlijk is hij niet zo belangrijk voor de band als Brian Wilson maar hij is beslist niet minder belangrijk dan de overige bandleden. Vergeet niet dat hij heeft gezongen op de meeste vroege Beach Boys hits en ook na Brian Wilson de meeste liedjes heeft geschreven. Niet bepaald een onbelangrijk bandlid. Bovendien had hij ook de beste podiumuitstraling en wist hij altijd het publiek op te zwepen. Brian wilson mag dan een geweldige songschrijver zijn hij stond er vaak als een zoutzak bij. Helaas bestaat de muziekscene tegenwoordig uit allemaal van die nerds en die moeten niks hebben van een machojock als Mike Love ook al is hij net zo een goede muzikant als zijn drie neven.
Savatage
Savatage is aardschokmetal par excellence. Als iets saai, afgezaagd en pretensieus is wordt het al gauw goed gevonden door de Aardschok-Dynamo-Roadrunner imperium. Nietemin hebben ze in hun begintijd nog best wel goede muziek gemaakt. Weliswaar een beetje dertien-in-een-dozijn achtig dat nergens in de buurt komt van echt goede rockbands uit die tijd zoals Dio, Ratt of Dokken maar het leek in elk geval nog echt op hardrock. Een leuk om er bij te hebben bandje ala Guns n Roses. In de jaren 90 veranderde Savatage in een rock-opera band waar geen kip op zit te wachten. Na de dood van gitarist Chris Oliva werd het allemaal nog erger. Chris Oliva had nog een jaren 80 duderock uitstraling. Zonder hem veranderde Savatage in een gezichtsloze longsleeve-metalbandje met flauwe sprookjes teksten. Savatage denkt dat als je bombastisch klinkende conceptalbums maakt dat je vanzelf speciaal gaat klinken maar eigenlijke doen hun cd's erg routineus aan. Ze hebben de neiging om zichzelf enorm te overschatten. In een interview hadden ze ooit gezegd dat ze enorm geconcentreerd bezig moesten zijn want het maken van een conceptplaat is moeilijker dan het maken van een film of boek. Wat een uitsloverij! Het is helemaal niet zo moeilijk om een concept-cd te maken want rockmuziek is een veel simpeler medium dan boeken of films. Als een concept-plaat samenhangend klinkt en als de liedjes in de juiste volgorde geschreven zijn is dat goed genoeg. Je hoeft geen ingewikkeld details of diepere lagen toe te voegen zo lang de muziek en de teksten genoeg aanwijzingen geven waar het over gaat dan weet je het ook wel. Maar dat is iets wat Savatage nooit zal begrijpen.
Velvet Underground/Lou Reed
"Velvet Underground is de belangrijkste groep ooit", "geluid van de straat", "haaks op de hippie generatie". Als er nog één keer iemand deze clichématige uitspraken uitkraamt zal ik hem neerleggen. Ik ken wel genoeg bands op noemen die belangrijker zijn dan Velvet Underground. Natuurlijk willen al die sukkelige hipsters je doen geloven dat er in de jaren 60 alleen maar suffe Woodstock-hippies waren die allemaal precies dezelfde muziek maken. In werkelijkheid is VU's muziek helemaal niet zo anders dan de rockmuziek uit die tijd. Er waren toen zo veel bands die interresante muziek maakten. Bands als Doors, Blue Cheer, Pink Floyd, Yardbirds, Iron Butterfly, Jimi Hendrix maakten net zulke originele en vernieuwende muziek als de Velvet Underground. De meest irritante mythe omtrent de VU is dat niemand hun platen kocht maar de handjevol mensen die dat wel deden allemaal bands begonnen. Dit is het soort onzin dat alleen onwetende Guardian-lezers geloven. Hoewel hun albums geen groot succes waren hebben ze wel de top 200 in Amerika gehaald wat betekent dat er toch op z'n minst 10.000 stuks van verkocht zijn. Hun eerste plaat heeft het beter gedaan in de VS dan bv. 'Ace Of Spades' van Motorhead. Als werkelijk iedereen die hun cd's kocht een band zou beginnen dan zouden we begin jaren 70 duizenden bands hebben die Velvet Underground-achtige muziek maakten. Wat duidelijk niet gebeurd is dus we kunnen dit ook weer naar de rijk der punkfabels sturen. De meer nuchtere verklaring voor dat VU zo een invloedrijke groep is geworden is simpelweg omdat het hip is om die band leuk te vinden. Natuurlijk heeft Lou Reed's populariteit in de jaren zeventig er voor gezorgd dat mensen interesse kregen in zijn oude band maar het is vooral ook omdat de rock-elite het idee dat VU zo vreslijk goed is zo veel mogelijk er in willen rammen bij iedereen. De kuddementaliteit doet de rest. Als Pitchfork of Rolling Stone zouden zeggen dat ZZ Top de meest invloedrijke band ooit is dan zullen al die brave VPRO alto's dat de beste band vinden. Zo simpel is het gewoon. Velvet Underground heeft zeker wel goede muziek gemaakt maar niet beter of invloedrijker dan andere groepen uit die tijd. Punt uit!
Rolling Stones
Heeft iedereen zijn spandoeken en sjaals bij zich. DE BESTE ROCK N ROLL BAND IN DE WERELD IS GEARRIVEERD!! NOT! Hou op met deze onzin uit te kramen. Zo goed zijn ze helemaal niet. Ik begrijp niet waarom hun cd's zo hoog eindigen in lijstjes er zijn zat bands die dat meer verdienen. Het zijn van die suffe Rolling Stone en Guardian schrijvers die elkaar heel de tijd schouderklopjes geven en nooit eens tegenkritiek geven die dit geloven. Vaak zijn mensen die dit vinden blijven hangen in de jaren 60 en denken ze dat er sinsdien geen goede muziek gemaakt is. Sorry jongens maar de muziek die in de jaren 70 en 80 gemaakt is superier aan die van de jaren 60. Bands als Uriah Heep, Black Sabbath, Samson, Riot, Ted Nugent, Magnum etc zijn gewoon veel beter dan Beatles, Stones of Byrds. Periode! Helaas lijden mensen aan een chronische onwetendheid als het komt tot rockmuziek. Het is voor een echte rockkenners als ik altijd pijnlijk om te zien dat mensen in hun best of lijstjes niet verder komen dan dezelfde suffe namen als 'Led Zeppelin', 'Pink Floyd', 'David Bowie' of 'Rolling Stones'. Jongens, kennen jullie soms geen onbekendere muziek! Groepen als Budgie, Yesterday & Today, Triumph, Loudness of Motley Crue maken net zulke goede muziek als de bovengenoemde namen. Probeer je wat meer te verdiepen in rock. Verder zijn er ook bepaalde albums binnen de Stones repertoir die enorm overgewaard zijn en sommige weer erg ondergewaardeerd. De hoofdverdachte is de verschrikkelijk overgewaardeerde 'Exile on Mainstreet'. Als iemand dit de beste RS plaat vind dan weet je gewoon dat het een meeprater is die geen verstand heeft van rock n roll. Die cd is echt niet beter dan de andere Rolling Stones albums. Gewoon net zo goed. Het album 'Their Satanic Majasties Request' is daarentegen misdadig ondergewaardeerd. Iedereen die zegt dat deze plaat niet goed is of dat ze "op de psychedische toer gingen" loopt gewoon totaal uit z'n nek te kletsen. Dit is gewoon de beste RS plaat en met enorm originele en interesante muziek. Een totaal uniek album. Dit soort meepraterij moet echt afgelopen zijn. Ook hun jaren 80 werk(klinkt gedateerd!) is gewoon hartstikke goed en heeft de tand des tijd net zo goed doorstaan als de Deep Purple en Black Sabbath cd's uit die tijd. Ook hun vroege RnB werk uit de midden van de jaren zestig is goed. Kortom de Rolling Stones zijn een geweldige band maar gewoon één van de vele goede bands. Op naar de volgende overgewaardeerde band.
Nirvana
De grote boosdoeners achter de alternatieve rock explosie die de hardrock muziek heeft weggevaagd. De tijdperk van de echte rock muziek is afgelopen en wordt vervangen door vervelende zeikbandjes als Smashing Pumpkins, Pearl Jam en Flaming Lips. De nieuwe generatie fans die deze bands aantrekt heeft natuurlijk geen enkele benul van hoe rock n roll hoort te klinken zo dat al deze brave bandjes vrij spel hebben. Nirvana heeft er ook voor gezorg dat punk populair is geworden. Punk?! Denkt de onwetende moderne rockfan. "Maar ze zijn een grunge band en ze hebben lang haar". Jij uilskuiken! (klap voor z'n kop) Hoe vaak moet ik dit nog uitleggen! Al die grungers zijn ook gewoon punkers. Ze wekken de indruk dat ze hardrockers zijn maar als je aan ze vraagt wat hun invloeden zijn krijg je weer van die groepen als Black Flag, Husker Du, Replacements, Clash en noem maar de hele soepie weer op. De soort bands waar echte rockfans niets van moeten hebben. Nirvana zat niet voor niets in een rockfilm die '1991 the year punk broke'. Die titel laat duidelijk zien waar Kurt Cobain's voorkeur ligt. Die titel slaat de spijker compleet op z'n kop want 1991 is het jaar waarin (helaas) punk vanwege Nirvana en grunge doorbreekt meer dan met de punk van eind jaren 70. Ik vind drummer Dave Grohl ook zo'n complete eikel. Die gozer vindt Led Zeppelin de beste band die er is en John Bonham is zijn grote voorbeeld. Dan weet je gewoon dat hij geen verstand heeft van hardrock. Als Nirvana er niet was geweest dan was de geschiedenis van de rock helemaal niet zo anders geweest. Er liepen destijds zo veel groepen rond die muziek maakten als Nirvana. Ongetwijfeld zou er wel een ander zaadbaandje geweest zijn die begin jaren 90 de grote rockloterij had gewonnen met alle gevolgen van dien. De nerds hebben het veels te lang voor het zeggen binnen de rockmuziek. Tijd dat de jocks weer aan het woord komen!
Ramones
Je moet echt op de Zuidpool wonen om aan de aanwezigheid van de Ramones te ontsnappen. Overal zie je posters, T-shirts, stickers, koektrommels enz. van de imbieciele viertal uit New York. Merendeel van de mensen die die T-shirts dragen weten helemaal niet eens wie de Ramones zijn. Waarschijnlijk denken ze dat dat een huismerk is van de H&M. Niet bewust van het kwaad dat er achter schuilt. In films van nu zie je ook altijd kids met posters van de Ramones in hun slaapkamer. Iets wat totaal niet op de realiteit is gebaseerd jongelui van tegenwoordig houden alleen maar van Miley Cyrus en Justin Bieber. Kunnen ze niet posters ophangen van Ritchie Blackmore of Michael Schenker dat is een stuk beter muziek dan al die punkcrap. Je hoort sowieso nooit hardrock in films. Wat dat betreft hulde voor Men In Black 2 waar het nummer 'Speeddemon' van Keel langs komt in de postsorteer scene. Gaaf eindelijk een stukje heavy metal in een film. Moeten ze vaker doen. Maar wat ik je nu ga vertellen is van opper belang dus luister goed. Laat nooit iemand je vertellen vooral niet van die krulsnor dragende pishipsters dat de muziek van de Ramones is "hoe rock n roll hoort te klinken". Iedereen die dit zegt weet niet wat dat woord betekent. "Ja maar de muziek is simpel" is het veel gehoorde argument. De muziek van Ramones mag dan wel simpel zijn er zit gewoon geen kracht in. De agressie van de Ramones en al die andere punkbands komt een beetje onoprecht over. Classic rock groepen zoals Riot, AC/DC, Mountain of Survivor mogen dan wel iets meer variatie hebben de muziek klinkt gewoon veel ruiger. Alternatieve rock bands moeten ook snel en simpel spelen om ruig over te komen. Hardrock muzikanten snappen dat je best liedjes kunt schrijven die complex, rustig of langzaam zijn en dat je toch de simpele eenvoud niet hoeft te verliezen. Zo'n groep als de Ramones word alleen maar leuk gevonden door van die geeky nerds en niet door echte werkende klasse rockers.
Megadeth
Ik loop lekker op m'n dooie akkertje door de stad komt er een knakker naar me toe zegt die "nog naar Megadeth geluisterd". Dit gebeurt wel vaker. Alsof iedereen die van hardrock houdt automatisch Megadeth een supergave band vind. Het zal nooit "nog naar Twisted Sister of Tank geluisterd" zijn. Schijnbaar is dat één van de weinige namen die dat soort lui kunnen en denken ze dat dat een goede manier is om een gesprek aan te knopen. Dan hebben ze toch de verkeerde voor zich want ik vertel ze gewoon dat ze lekker kunnen oprotten met hun beperkte kennis van rockmuziek. Ik vind ze helemaal niet zo byzonder. Net als veel andere speedmetal groepen had Megadeth liedjes die bestonden uit een verzameling onsamenhangende riffs. Dit moet de illusie oproepen dat ze iets heel interresant aan het doen zijn maar de clinische Joe Satriani-achtige gitaar technieken geeft de muziek een moeizaam en ondoordringbaar uitstraling. Dan heb je nog Dave Mustaine's irritante zeurderige stem die het beluisteren van een Megadeth plaat flink belemmert. Net als de voorspelbare teksten met dat typische kinderachtige metal rebelie die niemand serieus neemt. Wat mij ook erg opvalt is dat veel van die mensen ook denken dat Megadeth een ongelovelijke harde band is. Terwijl ze eigenlijk gewoon redelijk mainstream klinken. Het is onbegrijpelijk dat mensen denken ze ooit een keiharde thrashmetal band zijn geweest en dat ze later "commercieeler" zijn geworden. Megadeth is nooit een trashband geweest. Ze zijn niet eens speedmetal want de muziek die ze maken is opvallend langzaam. Kom op! Dit is geen Kreator of Dark Angel. Zelfs Metalica klinkt veel harder. Ik snap ook niet dat je van die idioten hebt die denken dat Megadeth veel harder is. Dit is alleen maar omdat Dave Mustaine in die band speelde en dat ze onbekender zijn dus volgens typische domme metal redenering "moeten ze ook veel harder" zijn. Metallica's muziek klinkt veel dreigender dan die van Megadeth. CD's als 'Rust In Peace' en 'So Far So Good' hebben echt een gladde arena vriendelijke produktie. Zelfs Anthrax is harder. Het is alleen maar goed dat ze softer zijn want ik heb een hekel aan bands die duister proberen te klinken. Ik kan ook niet uistaan als men hun samen met Anthrax en Metallica omschrijven als de "grote vier van thrash". Als je iemand deze omschrijving hoort gebruiken mag je die persoon gerust een klap voor hun kop geven. Aleen Slayer maakt thrash die andere drie zijn gewone metal. Megadeth is metal met een hele hoge hardrock gehalte. Leuk om er bij te hebben maar meer ook niet.
Yngwie Malmsteen
Ben je op zoek ben naar een gitarist voor je band en je ziet de naam Yngwie Malmsteen bij zijn invloeden staan? Dan moet je zo'n persoon absoluut vermijden! Het zal je een hoop ellende besparen. Er is niets waar een echt gitaarfanaat zo een hekel aan heeft als neoklassieke shredgitaar solos. Yngwie Malmsteen is de uitvinder van al dat oppervlakkige gepiel. Tegenwoordig is dat de standaard voor gitaristen. Zet youtube maar aan en je word geconfronteerd met Oost en Zuid Europese metalheads met foute ringbaardjes die in gebrekkige engels je proberen uit te leggen hoe je ook kunt soleren in zo'n afgezaagde stijl. Wat potentieele gitaristen alleen maar ontmoedigd om solos te spelen. Ik word gek van idioten die op commentaar van youtube filmpjes onzin uitkramen als "ik haat gitaarsolo's" meteen gevolgd door "kijk maar naar Yngwie Malmsteen". Ik krijg echt zin om zo iemand een flinke stoot voor zijn muil te geven want zo klonken gitaristen vroeger helemaal niet. De shred-stijl is ontworpen door punkers om technische onderlegde gitaarspel een slechte naam te geven. De merendeel van de muzikanten die flitsende en snelle gitaarsolos speelden waren hartstikke creatief en eigenzinnig. Luiste maar naar Gary Moore, Robin Trower, Steve Hacket of Dave Murray dat zijn gitaristen met een hartstikke uniek geluid. Ik weet zeker als al die lui dit soort gitaristen zouden horen dat ze niet het onzin van een paar regels terug zullen uitkramen en al die rommelige alto onzin links laten liggen. Yngwie Malmsteen is een vreselijk slecht voorbeeld van hoe classic rock gitaristen klonken. Ik heb het idee dat mensen denken dat gitaarsolos allemaal hetzelfde zijn en dat iemand die houdt van Rory Gallagher of Ritchie Blackmore ook wel zal houden van Yngwie Malmsteen of Steve Vai. Sodomieter toch op! Mensen die van die gitaristen houden hebben echt een pokkehekel aan al dat hersenloos geraas over de snaren. Er zijn veel verschillende soorten en benaderingen om solos te spelen. De neoklassieke aanpak is maar een van de vele soorten. De shred gitaarstijl is een harstikke moderne verschijnsel die pas vanaf de jaren 90 populair is geworden. "Maar Yngwie Malmsteen is toch een jaren 80 gitarist toen speelde iedereen zo snel en in de jaren 90 kreeg je grunge en speelden niemand meer solos". AAAAAHHH!!! Ik krijg hier echt een punthoofd van! Denk nou eens na. Yngwie Malmsteen verscheen pas in de late jaren 80 dus in de vroege jaren 80 is er niemand die deed aan al dat klassiek getinte gepiel. Op een paar GIOT gitaristen op de Schrapnel label na speelden in de late jaren 80 niemand zo. Het is pas in de jaren 90 dat je allemaal van die Beethovens op gitaar kreeg vooral met de komst van powermetal ging iedereen zo soloren. Dat het spelen van gitaarsolos a-modieus werd door de opkomst van de alternatieve muziek verandert niet het feit dat het spelen van shredsolos veel populairder werd na de jaren tachtig. Iets kan populair zijn zonder dat het modieus is. Yngwie Malmsteen maakt op zich wel goede muziek hij is te veel een typische jaren 80 rock gitarist om slecht te zijn. Zo lang je maar niet in die stijl gaat soleren komt het goed. Laten we maar hopen dat fatsoenlijke gitaarspel terug komt Van mij mag die shredstijl helemaal van de aardbodem verdwijnen
Mercyfull Fate / King Diamond
Het spreekt voor zich dat horror teksten in de jaren 80 een volstrekte zeldzaamheid zijn. Sex, drugs, liefde, rock n roll was het devies maar ook maatschappij kritische teksten hoorden toen bij heavy metal. De gezaghebbende rock-elite zal natuurlijk alles uit de kast halen om de goede naam van de hardock door de mangel te halen. Ze willen je het idee geven dat hardrock van vroeger net zo dom is als al die moderne metal rommel en stompzinnige teksten over moord dood en satan hoort daar ook bij. Mercyfull Fate samen met Venom is de enigste band die in die tijd over duistere onderwerpen zingt dus die word er natuurlijk altijd uitgevist om dat foute beeld te bevestigen. Zo van "kijk toen zongen ze ook over die dingen". Het feit dat iedereen anders niet over die dingen zingt bewijst dat dat er helemaal niet bijhoort. Men zal nooit iemand als 'Phil Lynot' van 'Thin Lizzy'erbij halen of 'Dave Hill' van 'Demon' of 'Davey Paterson' van 'Gamma' dat zijn immers mensen die steengoede teksten schrijven en de Aardschok-Dynamo-Roadrunner syndicaat zal er alles aan doen om dat onder de tapijt te vegen. Je merkt ook dat punkers ook grote fan zijn van Venom en Mercyfull Fate en al die stomme thrashmetal groepen die daar uit voort kwamen. Bandleden van Sonic Youth en Dead Kennedy's vinden dat soort bands geweldig ze zullen niet naar kwaliteits groepen als Whitesnake of Highway Chile luisteren wat maar weer laat zien dat ze op een enorm oppervlakkig manier naar muziek luisteren. Dat zie je ook met Dave Grohl en z,n Probot project. Waar natuurlijk ook King Diamond aan mee doet. Dit is zgn. speciaal voor de heavy metal fans maar de gastzangers zijn allemaal van die kutgroepen waar de broek van de echte rocker van afzakt. Geen Rob Halford, Sammy Hagar, Geddy Lee of Don Dokken maar natuurlijk de zangers van bands als Sepultura, DRI, Celtic Frost en dat soort metal-onzin. Het zijn niet eens de gewone speedmetal groepen als Testament en Flotsam & Jetsam het zijn allemaal van die pokkeherrie bandjes als Voivod, Kreator en Napalm Death. Logisch want al die onwetende alto's moeten denken dat dit soort baggerbands echte heavy metal is. Je moet vooral niet naar groepen als Satan, Touch of Bowwow luisteren dan krijg je per ongeluk mischien een goede muzieksmaak. Wat niet de bedoeling is. Dave Grohl zegt het zelf:" Je moet niet luisteren naar Iron Maiden en Judas Priest dat zijn de populaire groepen de underground band zijn veel interesanter". Laat ik je één ding duidelijk maken underground muziek fucking sucks! De grote bands zijn gewoon de beste. De groepen die uitgenodigd zijn om te spelen op Probot zijn het levende bewijs hoe slecht underground muziek kan zijn. Laat je niet beinvloeden door al die rhetoriek. Zie trouwens weer hoe Iron Maiden en Judas Priest gelinkt worden. Dat is duidelijk weer een rooie vlag. Mensen zullen altijd alles aan doen om hardrock een duister imago te geven die er totaal niet bij past Het doet me denken aan de film Hellgate. Ook zo'n draak van een film. Voor wie deze film niet kent (eigenlijk is dat wel beter zo). Het gaat over een groep jongeren die een album kopen van een Duitse heavy metal band (waarom moet die band Duits zijn is dat zgn. creepier of zo) die poort naar de hel opent. Dit is totaal niet waar heavy metal bands in de jaren 80 over zongen zeker Duitse niet. Mischien bedoelen ze wel een band als Kreator maar als je het over de gewone Duitse hardrock hebt laat me niet lachen. Als ik denk aan Duitse heavy rock groepen denk ik aan bands als Sinner, Scorpions, Accept, Krokus, Bad Steve, Thunderhead Allemaal bands die over hartstikke normale dingen zingen en niet over satan oproepen of monsters en al dat soort flauwekul. Ik heb echt zin om de makers van die film en iedereen anders die een link probeert te leggen tussen heavy metal en horror een kopje kleiner te maken
Eric Clapton/ Jeff Beck
Word je niet kwaad als je een tijdschrift (hoogstwaarschijnlijk Guitarworld) leest en ze een lijst maken met beste gitaristen aller tijden dat het altijd standaard Jimi Hendrix, Eric Clapton, Jeff Beck en Jimmy Page aan de top zitten soms aangevuld met Eddie van Halen, Slash (gadver) en Stevie Ray Vaughan. Hoe voorspelbaar! Ze hebben echt geen fantasie. Je zal ook continue over deze gasten lezen in dezelfde muziekbladen als of andere gave gitaristen niet bestaan. Ze willen je namelijk wijs maken dat Jimi Hendrix en Eric Clapton de hoogtepunt van de flitsende gitaarstijl zijn en dat de rest simpelweg in hun voetsporen volgt. Vooral punkers gebruiken dit als een excuus om hun slordige speelstijl goed te praten. In werkelijkheid was dat simpelweg de prille begin van die stijl. Er zijn wel 50 gitaristen die net zo goed spelen als de bovegenoemde kwartet. Mensen als Mark Farner, Glen Tipton, Ted Nugent, Johnny Winter hebben net zo veel talent als Eric Clapton en Jimmy Page. Je krijgt weer dezelfde mythe te horen dat de jaren 60 de beste waren en alles wat volgde maar afgezaagde muziek is. Wat een onzin! Jaren 70/80 rockmuziek is veel beter dan die van de jaren zestig. Hoe gauwer je dit door hebt hoe beter. Er is een hele archief van geweldige gitaristen waar je nooit wat van hoort en dat is doodzonde want ze verdienen het wel. Om eerlijk te zijn vind ik Eric Clapton niet zo byzonder. Wat hij deed met Cream is wel gaaf. Die andere dingen die hij gedaan heeft zoals John Mayall en Blind Faith gaan nog wel maar alles wat die daarna heeft gedaan is saaie suffe muziek. Jeff Beck komt er nog minder goed van af. Dingen als Yardbirds en Jeff Beck zijn wel leuk maar een album als Beck-ola is geen British Steel, Led Zeppelin I of Magicians Birthday.Net als zijn jazzrock spul er zijn zo veel goede fusion gitaristen zoals John Mclaughlin, Pat Methany of Al Dimeola. Het is tijd om de gitaristen archief te openen.
T. Rex
Punk muziek is in het algemeen de beginpunt van alles wat fout is aan rockmuziek. Maar zelfs daarvoor had je al tekenen aan de wand dat het de verkeerde kant opging. Kijk maar naar glamrock. Glamrock heeft een typische vorm over inhoud benadering die typerend is voor veel hedendaagse rock muziek. De critici vertellen je dat glamrock hele bijzondere muziek is. Laat je dat niet wijsmaken. Meeste glam artiesten zijn niet beter dan andere jaren 70 groepen. Ze zijn eigenlijk een stuk minder goed dan de gewone 70srock (alsof er zo iets is). Er is geen excuus voor het feit dat een matige groep als T. Rex als een belangrijke band gezien wordt terwijl prachtgroepen als Uriah Heep of Blue Oyster Cult afgedaan worden als achterhaalde suffe bands. Dat is gewoon idioot! Maar glamrock is gewoon een trend en meeste mensen in bijzonder critici luisteren alleen maar naar wat modieus is ook al is het vrij inhoudsloos. Glamrock is ook niet echt een muziekstijl. Het wordt gedefineerd door de bands uiterlijk niet door de muziek. De groepen hebben ook weinig gemeen met elkaar buiten de extravagente uiterlijk. Glamrock is één van die stijlen die door de muziekpers is gecreërd om beïnvloedbare kids te lokken om mediocere muziek te kopen. Het is eigenlijk de voorloper van al die inhoudsloze trends die muziekbladen als NME of Trouser Press om de zo veel tijd uitspuwt. Ik ben ook verbaasd dat mensen praten over T. Rex als of het zo'n harde of rechtstreekse band is. De hoes van 'Electric Warrior' waarop Marc Bolan voor een grote versterker staat geeft de indruk dat het hele luidruchtige muziek is. Het is natuurlijk een enorm watjesachtige album vooral met zijn irritante zeik stem. Dit is duidelijk geen April Wine of Status Quo. Ik merk dat als een band de glamrock stempel krijgt dat het meteen als kredietwaardig word beschouwd voor één of andere reden. Goed voorbeeld is de band Mott The Hoople. Ze begonnen als een standaard blues/boogie groep die niet echt als hip werden gezien. In eens kregen ze met het nummer 'All The Young Dudes' een glamrock makeover en ze werden plotseling beschouwd als een coole band. Dat terwijl de muziek helemaal niet anders is. Dit laat maar weer zien dat welke groepen men als goed of slecht ziet totaal willekeurig is.
MC5
Als iemand met grote enthousiasme praat over de Stooges, MC5 of New York Dolls dan is dat duidelijk een waarschuwing dat die persoon niet te vertrouwen is. MC5 is een naam die mensen om de zo veel tijd laten vallen om kredietwaardigheid te krijgen die ze uiteraard niet verdienen MC5 is een goede band maar ze zijn niet heel erg speciaal of anders dan wat er rond dezelfde tijd gebeurde. MC5 is helemaal niet anders dan groepen als Steppenwolf of Bloodrock. Het is dezelfde bluesachtige rock muziek die toen iedereen maakte and heeft niks te maken met punk. De Stooges hebben in elk geval dat gore heroïne junk gevoel in hun muziek dat je associeert met punk. MC5 heeft dat zelfs niet. "Maar ze zijn politiek georienteerd" is het vaak gehoorde excuus. Dit is de hippie tijdperk. Veel groepen waren politiek bezig. Denk maar eens aan al die protestmarsen die je in die tijd had met vaak geweldadige aanvaringen met de politie of zelfs de leger. Niet echt de zoete flower-power sfeertje dat de punkers je willen aanpraten. Maar dit is wilde Detroit rock die rebelde tegen al die beleefde Simon and Garfunkel muziek dat de hippies aan het maken waren. Als iemand het heel de tijd heeft over Detroit dan weet je dat te maken hebt met een complete poser. Er is helemaal niets specifieks ruig aan de muziek dat uit Detroit komt. Het is gewoon een woord die men zo om de tijd er uit gooit omdat het cool klinkt en om je valse idee te geven dat de muziek die ze maken heek erg opwinded klinkt. De White Stripes worden vaak gebruikt als typische voorbeeld van typische Detroit muziek en ze klinken superbraaf. De echte reden dat groepen als MC5 of de Stooges zo gewaardeerd worden is omdat de Creem tijdschrift uit Detroit komt en die zullen natuurlijk hun eigen bands promoten.Als de Stooges of MC5 uit Louisiana hadden gekomen had niemand zulke groepen gaaf gevonden hebben en hadden punk kopstukken als Lester Bangs en Nick Kent niet hun goedkeuring gegeven. Als Creem bands als James Gang of High Tension op de kaft hadden gezet zouden al die pseudorockers dat gave bands hebben gevonden. Zo willekeurig is het
Frank Zappa/ Captain Beefheart
Er is een café waar ik wel eens naar toe ga dat een poster van Frank Zappa op de muur heeft hangen achter in de zaal. De onderliggende boodschap bij zo een plaatje als dit is 'wij zijn serieuze muziek liefhebbers wij zijn cultureel onderlegd en we moeten niks hebben van die domme redneck groepen als Aerosmith en Magnum'. Ik krijg altijd de neiging als ik er daar ben om die poster af te scheuren en te vervangen door een afbeelding van Lou Gramm of Ronnie James Dio. Dit doet me denken en de tijd toen ik naar rockclubs ging en er waren van die serieuze muzikanten die groot fan waren Frank Zappa of Primus die altijd neerkeken op bands als Deep Purple of AC/DC omdat ze te simpel klinken. Hier kan ik niet tegen. Dat incorrecte idee dat bands die complex zijn per definitie beter zijn dan bands die rechtstreekse muziek maken. Ik ben van mening dat het schrijven van goede liedjes en een energieke aanpak van je muziek belangrijker is dan dat je muziek raar of experimenteel klinkt. De humor van Frank Zappa doet eerder afbreuk aan dan dat het wat toevoegd aan de muziek. Duidelijk bewijs dat bands die heel erg grappig proberen te doen gauw op je zenuwen werken. Humor moet altijd subtiel en met de juiste mate verwerkt worden in je nummers. Ik houd niet van groepen die vaak satire gebruiken. De mensen die iets satiraziren hebben meestal geen benul van het gene dat ze belachelijk maken. Waardoor zij overkomen als dwazen niet het doelwit dat ze proberen te parodiëren. Neem bijvoorbeeld mensen die kernenergie proberen belachelijk te maken omdat het zo gevaarlijk is voor de samenleving ondanks dat het eigenlijk een hartstikke schone en veilige energiebron is terwijl wind en zonnenergie niet rendabel genoeg is om de bevolking te voorzien van genoeg energie. Dus je poging tot satire slaat de plank mis.
Captain Beefheart is nog meer overgewaardeerd dan Frank Zappa. De platen van Frank Zappa zijn bv. niet besproken door pitchfork. Hij is duidelijk een baby boomer artiest. Nee geef ons dan maar Captain Beefheart. De muziek van Zappa is te technisch. Lang leve de rommelige aanpak van de Captain. Dat laat maar weer zien dat het voor deze mensen nooit goed genoeg is. Het mag alleen maar het vreemdste van het vreemdste zijn. Gewoon vreemd als Yes of Pink Floyd gaat niet ver genoeg. Dat terwijl de muziek die ze maken eigenlijk veel intresanter is. Als je Emerson Lake & Palmer's 'Tarkus' en Captain Beefhearts 'Trout Mask Replica' draait in een supermarkt klinkt het allebei net zo vreemd in de oren van de klanten. De verschil is dat de muziek van ELP echte muzikale waarde heeft die na meerdere luisterbeurten openbaart terwijl bij Captain Beefheart lijkt het wel of de musici willekeurig op hun instrumenten zitten te rammen simpelweg hetegene wat in opkomt op plaat zetten ook al zijn de resultaten vrij belabberd. Dit hier is precies de probleem. Veel mensen denken tegenwoordig dat innovatie betekent dat je muziek amateuristisch, slecht opgenomen moet zijn vol met valse noten en schreeuwerige vocalen en als je dit niet leuk vind dat je maar een conservatieve boerenkinkel bent die alleen maar van voorspelbare muziek houdt. De progressieve rock groepen uit de jaren 70 laten zien dat je enkel je instrumenten goed moet kunnen spelen goede songstructuren moet schrijven en goede creative ideën te hebben om innovatieve en bijzondere muziek te maken. Je hoeft niet al die freaky dingen te doen alla Frank Zappa en Tom Waits. Je hoeft geen complexe muziek te maken om intressant te klinken. Bands als Black Sabbath, Journey and White Lion zijn rechtstreekse bands maar hun muziek heeft karakter en originaliteit. Dat is waarom ik zo een hekel heb aan die avantgarde types die de rock n roll hebben geïnfiltreerd die de zelfvertrouwen van jonge muziekfans verpesten door te zeggen dat hun muziek voorspelbaar is en niet raar genoeg klinkt. Dit moet ophouden! De muziek die je gaaf vind is zo bijzonder .Het is tijd om al die zeurpieten er uit te trappen.en rockmuziek terug te brengen naar z'n werkende klasse achtergrond
Stevie Ray Vaughan
Ik zat laatst te bladeren door een oude gitaar tijdschrift. Tijdens het lezen viel mij een pagina op met allemaal custom gemaakte gitaren die waren gebaseerd op gitaren van beroemde muzikanten. Naast de standaard Eric Clapton, Jimi Hendrix en Slash modellen waren er opvallend veel Stevie Ray Vaughan gitaren. Vreemd genoeg ontbraken veel modellen van gitaristen die ik veel beter vind dan hem. Waarom brengen ze geen Tom Scholz gitaar uit of van Michael Schenker. Zo een flying-V met zwart witte kleuren. Nee vergeet die lui maar. Stevie Ray Vaughan dat is de shit. Ook al hebben die hardrock gitaristen een veel grotere stempel gedrukt op de muziek van de jaren 80 dan bluesmuzikanten als Stevie Ray. Maar ja bladen als Guitarworld worden nou eenmaal gerund door dezelfde clubje blues fanatici die sinds de jaren zestig de toon zetten in de gitaristen wereldje. Hardrock beschouwen ze maar als een onbeduidende zijvertakking. Dat terwijl heavy rock gewoon veel belangrijker muziek was tijdens de laatste paar decenia van de twintigste eeuw dan blues. In de vroege 20ste eeuw was blues hele vernieuwende muziek maar in de late helft werd dat duidelijk overgenomen door rock. Al die blues musici als Muddy Waters, BBKing of Elmore James maakten gave muziek maar het is nergens zo goed als wat rockgitaristen als Neal Schon, Angus Young of Steve Clark maken. Ze hebben gewoon een veel breder muzikale bereik dan blues muziek die vanwege de 12-maten struktuur toch een stuk beperkter is. Toch worden bluesmusici vaak bewonderd als mensen met een unieke stijl terwijl rockmuzikanten maar gewoon allemaal klinken als Eric Clapton, Jimmy Page of Jimi Hendrix. Ja dikke lul! De rockwereldje puilt uit van de geweldige gitaristen net zo goed zijn als de geijkte namen die ik daar net opnoemde. Al de KK Downing's, de Don Felder's, de Steve Howe's allemaal mensen die gewoon bij je muzikale opvoeding horen. Maar hier komen we ook bij de reden waarom Stevie Ray Vaughan zo vaak naar voren wordt geschoven. Je moet de indruk kijgen dat dit het meest interesante wat er in de jaren 80 gebeurde op gitaar gebied en de rest was niet veel soeps. De grote waslijst met fantastisch gitaristen die ik vaak zelf ook opnoem schetsen duidelijk een heel andere beeld. Maar ja ze zullen er alles aan doen om te zorgen dat niet naar hardrock gaat luisteren.
Ik snap ook niet dat mensen naar blues gingen luisteren door hem. 'zonder Stevie Ray was ik nooit een bluesfan geworden' las ik in een Amazon beoordeling. Mensen die dat zeggen hadden ook zonder hem wel blues ontdekt. Dat soort gasten zijn sowieso de soort types die aangetrokken worden door authentiek klinkende muziek als blues. Er liepen in de jaren 80 genoeg andere blues muzikanten rond als George Thorogood, Robert Cray, Jeff Healey zijn broer Jimmy Vaughan. Dus die zouden wel door die gasten geïnspireerd worden om naar blues te luisteren. Ik denk ook dat de komst van gitaristen als Stevie Ray, Jeff Healey, Walter Trout, (jaren 90) Gary Moore een kentering laten zien binnen de blues. Dit was het begin van de blues als strak afgebakende genre met een vast ingebouwd publiek waar niks nieuws meer gebeurd. Net zoals je bij country and western al jaren hebt. Dat was vroeger wel anders. In de jaren zestig was blues nog iets wat fris en energiek was en waar veel jonge lui inspiratie in vonden. Natuurlijk had je daar voor ook de echte blues die door negers gemaakt werd. In de jaren 60 en 70 diende de blues als basis voor opwindende muziek. Het was de motor achter het geluid van veel groepen ook maakte ze niet echt blues. Maar vanaf de jaren negentig is blues een kermis atractie geworden. De blues heeft een suffe arrow classic rock randje gekregen. Er worden wel vaak blues festivals gehouden maar die dienen eerder om de jeugd af te schrikken dan dat het voor nieuwe fans zorgt. De huidige blues scene bestaat alleen maar om de traditie in ere te houden niet om verassende muziek te horen. Lekker een biertje er bij en achterover leunend bandjes bekijken. Je kan net zo goed naar een fanfare orkest gaan.
Maar dat is ook de bedoeling. Je moet de indruk krijgen dat classic rock achterhaalde muziek is dat niet bij de huidige tijd past. Het werkt ook nog. Je ziet bij alternatieve muziek festivals als Lowlands of Coachella nog vol op jonge lui. Die moeten niks hebben van bluesmuziek. Dat is iets voor ouwe lullen. Je zal hier en daar een jong ventje hebben die blues wel gave muziek vind maar dat is net zo zeldzaam als tieners die van klassiek houden. Aangezien blues altijd wordt gekoppeld aan classic rock zal dat niet zorgen voor nieuwe aanwas in die muziek. Klonken de vroege vertolkers van de nieuwe bluesgolf zoals Michael Katon, Omar and the Howlers en natuurlijk Stevie Ray zelf nog wel ruig en opwindend. Geleidelijk aan kreeg je steeds meer van die saaie bluesmusici die de oubollige imago van de blues onderstrepen. Je kent ze wel mensen als Joe Bonnamassa, Scott Henderson, Eric Gales, Greg Bissonette, Michael Landau en noem ze maar op. Allemaal wel vakbekwame muzikanten maar ze klinken allemaal zo futloos. Ze zijn net als kaas dat over datum is dat helemaal onder de schimmel zit. Dit wordt uiteraard ondersteund door de guitar institute of technology en zullen ze wel vol op aandacht krijgen in de guitarworld maar op een paar bluesrock fanaten na geeft helemaal geen kip om dit soort muziek. Vooral de jeugd niet. Die luistert liever naar rap of house of naar metal of trendrock en die moeten niets hebben van classic rock. Dat is we jammer want ik weet zeker dat als ze blootgesteld zouden worden aan jaren 70/80rock dat ze het gave muziek zullen vinden. Mits dit op een respectvolle manier gebeurd die de muziek in een positief daglicht stelt. Dat het zo veel mogelijk uit de handen blijft van hyperactieve nerds die de imago van hardrock helemaal naar de mallemoeren helpen door het te koppelen aan idiote onderwerpen als occultisme, moord of fantasy verhalen dingen waar de echte rocker een schurfthekel aan heeft. Ik noem het het de 'spinal tap syndroom' een film die weinig op heeft met de werkelijkheid. De huidige blues scene die associaties op roept met ouwe zakken met bierbuiken en kale koppen en oversized bandshirts speelt natuurlijk ook een rol. In die zin vervult Stevie Ray Vaughan een zelfde rol voor blues als dat Guns n Roses voor hardrock of Yngwie Malmsteen voor gitaarsolos doet. Je moet een beetje ontmoedigd worden om het gaaf te vinden. Daarom is het zo belangrijk om classic rock te voorzien van nieuwe muzikale impulsen dat er een frisse wind door de muziek waait waardoor ook jonge mensen het toffe muziek vinden en dat je niet elke keer wordt geconfronteerd met die vervelende Joe Bonnamassa types maar originele gitaristen met een nieuw elan.
Roxy Music
Als je muzikanten hoort zeggen dat hun grote helden David Bowie en Roxy Music zijn dan weet je dat het niet veel soeps zal zijn. Dit is weer zo'n dodelijk paring van groepen net als MC5 en Stooges of Iron Maiden en Judas Priest waarvan het duidelijk is dat degene die het zegt maar een neprocker is die domweg meepraat met de rest. De mensen die Roxy Music en David Bowie (vaak gecombineerd met T.Rex) gaaf vinden zijn van die elitaire types die neer kijken op echte rockfans. Voor mij staat Roxy Music symbool voor die mode academie figuren die de rockmuziek hebben gekaapt en alles aan zullen doen om de normale rockmusic uit de jaren 70 en 80 een slechte naam te geven. Schijnbaar is de muziek uit de jaren zeventig allemaal één pot nat en Roxy Music kwam ons redden van al die ellende. Ja dag jan! Roxy Music maakten best wil aparte muziek maar wat ze doen is niet meer bijzonder dan wat Uriah Heep of Golden Earring doen. Al die bands maakten hartstikke originele muziek die gewoon thuis hoort in je platen collectie. Als die lui een beetje moeite namen om naar andere muziek te luisteren dan Roxy Music of Velvet Underground dan zouden ze er achter komen dat er tientallen groepen waren die net zulke goede muziek maakten. Maar die zal je niet tegen komen op hippe mixtapes. Die wil je doen geloven dat Roxy Music een hele creatieve band is met een enthousiaste amateurisme dat nieuwe sonische territoria verkende en niet was als al die bombastische "progrock" waar alles alleen maar draait om virtuoos gesoleer zonder inhoud. Je raadt het al het is complete onzin. Heel veel van de symfonische rock groepen experimenteerde met vreemde geluiden of ongebruikelijke texturen. Luister maar naar de futuristische synthesizer klanken van de intro van Pink Floyd's 'Shine on you Crazy Diamond' of de zoemende vliegende schotel geluiden die Keith Emerson gebruikt op 'Pictures of an Exhibition' of de borrelende onderwater bass geluiden van Chris Squire op de 'The Fish' van Yes of de oerwoud geluiden van 'Larks Tongues in Aspic' van King Crimson. Kortom er werd vol op geëxperimenteerd met vreemde en bizarre geluiden in de progressieve rock. Het zal mischien als een verassing komen voor dit soort mensen maar je kan ook virtuoos en toch vernieuwend bezig zijn. Goed speltechniek en vernieuwingsdrang gaan eerder hand in hand met elkaar dan met al dat amateuristische geploeter. Waarschijnlijk denken al die naiëve alto's dat muzikanten als David Gilmour, Steve Howe of Keith Emerson net zo klinken als die oppervlakkige shred gitaristen. Dat ze ook net zo iets doen als John Petrucci of al die idioten op youtube zoals Shredmaster Steve of Axes Of Creation die schade toebrengen aan de reputatie van technische gitaarspel. Roxy Music maakt helemaal geen amateuristische muziek. De muzikanten van die band zijn gewoon allemaal technisch onderlegde musici. De gitaar, de piano, saxofoon, drums allemaal gewoon hartstikke goed gespeeld. Bryan Ferry ondanks zijn ietwat irritante hofnar stem is gewoon een goede zanger. Ik heb het idee dat mensen amateurisme zien als iets om trots op te zijn en technische onderlegd muzikantschap iets is om je voor te schamen. Het is de wereld op z'n kop. Al die oude bands van vroeger bewijzen het tegendeel inclusief Roxy Music.
Big Star
Cultbands zijn een essentieele manier voor de hippe muziekfan om zich te onderscheiden van de domme mainstream massa. Als je dit soort bands gaaf vindt dan geef je een signaal aan andere geeks dat je ook deel uit maakt van de incrowd. Onbekende reggae zangers zijn voer voor cultfans. Maar ook een band als de Meters. Nooit van gehoord zeker. Dat is nou een perfekte voorbeeld van een cultband. Nog een voorbeeld is Dr John. Leuke muziek maar ook niet zo bijzonder. Als klap op de vuurpijl hebben Dr John en de Meters zelfs samen muziek gemaakt. Soort zoekt soort zou ik maar zeggen. Maar je kan jezelf natuurlijk niet een echte muzieknerd noemen als je niks hebt van Big Star. Ze zijn de voorlopers van al die charmante rammelbandjes die je in de jaren 80 en 90 had. Denk maar aan het intronummer van Friends van de Rembrandts. Geheimpje. Zulk soort muziek had ook wel bestaan zonder Big Star. Dit is typisch een geval waar men achter af een zekere legendarische status toeeigent aan een band die het eigenlijk niet echt verdient. Dit wordt weer klakkeloos aangenomen door al die autistische nekbaarden die de huidige rockscene bevolken en in den treure herhaald. Hoplakee de cultstatus van een band is geboren. Dan hoor je het ook overal opduiken. Ik zat laatst mee te lezen op een discussie pagina over muziek. Zegt inneens één van de posters 'geef maar toe je ouders ze claimen dat ze hielden van Big Star maar in werkelijkheid hielden ze van Foghat'. Ja en! Foghat is toevallig een hele goede band een stuk beter dan Big Star. Waren mensen dan zo'n grote fan van die band in die tijd. Dat wist ik helemaal niet. Dat laat maar zien hoeveel verstand mensen hadden van muziek in de jaren zeventig. Toen ik op school zat hield iedereen van house muziek als 2 Unlimited en Dr Alban. Niemand luisterde naar de rockgroepen uit die tijd zoals Nirvana en Pearl Jam. Dus het is prachtig om te horen dat er ooit een tijd was dat ze dat wel deden.
Ze hebben iets met bandjes die maar een paar plaatjes hebben uitgebracht die niet populair werden. Stooges, Velvet Underground, Nick Drake, Big Star enz. Iets zegt me dat als die groepen wel populair geworden waren ze die bands vast niet zo gaaf zouden hebben gevonden. Dan zouden ze niet cult geweest zijn. Je kan als verantwoorde muziekliefhebber natuurlijk niet naar populaire muziek luisteren. Ben je nou helemaal betoeterd! Dan ga je natuurlijk niet een band als Kensington of Blink 182 goed vinden. Dat is muziek voor het gepeupel. Dat staat niet hip. Als ze toch zo graag naar onbekende bands willen luisteren waarom gaan ze dan niet naar al die NWOBHM bands luisteren zoals Hellanbach, Wildfire of Samson. Dat zijn allemaal hele obscure bands die wel wat meer waardering verdienen. Maar de 'hoe onbekender hoe beter' regel geldt natuurlijk niet voor hardrock muziek. Daar moeten de kids zo veel mogelijk van beschermd worden. Het komt niet als een verassing dat Big Star helemaal niet zo'n goede band is. Leuk maar niet anders dan de overige jaren 70 bands. Luister maar naar de bands Steelers Wheel die van 'stuck in the middle with you'. Ze maken dezelfde muziek als Big Star. Dezelfde soort mix tussen akoestische en elektrische liedjes. Maar zij hebben een hit en dan ken je dat niet leuk vinden als hippe muziekfan. Ik denk dat dit bewijst dat de meeste hedendaagse muziekfans maar weinig afweten van muziek uit de jaren 70 want dan zouden ze wel weten dat er meer muziek was als dit.
Neil Young-Joni Mitchell
Neil Young staat al een tijdje op m'n verlanglijstje om onder handen te nemen laten we deze Joe Rogan kwestie aangrijpen om daar werk van te maken. Neil Young is duidelijk een coronagelovige die het niet kan hebben dat er mensen zijn die de plandemie onzin vinden. Zo iemand moet natuurlijk zo gauw mogelijk gestopt worden. We kunnen zulke uitingen van zelfstandig denken natuurlijk niet accepteren. Dus vindt hij dat Joe Rogan afgetrapt moet worden van Spotify anders haalt hij zijn muziek van de muziekprovider af. Prima laat hem al zn albums er af halen. Zo goed is die ook niet. Leuk om te zien dat Neil Young een groot voorstander is van censuur. Laat maar weer zien dat hij nooit echt een rebel is geweest. Hij is bijna net zo onwetend als Benny Jolink een beetje de canadese variant daarvan. Wat niet zo'n goede idee is. Hij heeft in landgenoot Joni Mitchell een medestander gevonden. Joni Mitchell stond eigenlijk niet op mn lijstje om te behandelen maar is zo toch op mijn radar gekomen. Het ziet er naar uit dat Neil en Joni een stel coronawappies zijn. Het is ook wel logisch want ze komen ook uit de land van Justin Trudeau die groot fan is van het afpakken van vrijheden namens deze neppandemie. Ik vind het ook fantastisch dat al die truckers afzetten tegen zo een mongool als dat. Laten we dat soort tiranieke figuren flink bang maken. Had al veel eerder moeten gebeuren. Zelfs eric clapton die zich verzet tegen deze covid onzin heeft toch de prik genomen en heeft aan den lijve gevonden hij gevaarlijk dat spul is. Beter laat dan nooit. Maar hij had al veel eerder kunnen in zien dat de hele corona gebeuren onzin is.
Neil Young wordt altijd gepresenteerd als een eerlijke muzikant die niet is zoals al die gelikte bands uit die tijd als Yes, Doobie Brothers of Ted Nugent. Hij is de loner die zich afzet tegen de corrupte muziekbiz die in de jaren zeventig alleen maar brave voorspelbare muziek uitbrachten zoals de Eagles. Immers zij waren een softe band met allemaal suffe ballads en Neil Young was zo een wilde rocker. Toch? Je bent helemaal gefopt. De muziek die Neil Young maakt is helemaal niet anders dan die van de Eagles. Dit is allemaal pure beeldvorming waar de muziekpers vaak aan doet en al die muzieknerds geloven het weer. Ik vraag me af die critici wel eens naar een album van de Eagles hebben geluisterd. Want dan hadden ze ook kunnen horen dat ze harde nummers hebben zoals 'Chug all Night' 'Out of Control' 'Allready Gone' of 'Life in the Fast Lane'. Doen helemaal niet onder voor de ruige liedjes van Neil Young ook die met Crazy Horse. Terwijl veel nummers van hem zoals 'Heart of Gold' of 'Down by the River' niet bepaalde je overrompelen met hun energie. Niet zoals hardrock nummers uit die tijd als Look at Yourself van Uriah Heep of Stormtroopin van Ted Nugent die oome Neil's suffe countryrock om ver blazen. Maar hij probeert ook bewust een imago te creeren dat hij niet is als al zn collegas van de jaren 70. Dat is ook waarom hij speelt met een band als Devo of dat hij een band als Sonic Youth meeneemt op tour. Hij probeert daarmee te zeggen 'kijk naar mij ik ben niet zoals die saaie babyboomers ik ben cool'. Maar hij is helemaal niet anders dan zijn jaren60 kompanen. Hij kan met Devo spelen zo vaak als dit hij wilt hij zal nooit zo raar klinken als Devo. Hij is net zo normaal als Bruce Springsteen. Zijn muziek klinkt niet zo slordig als Sonic Youth. Zijn geflirt met groepen als dat verandert er niets aan dat hij gewoon typische countryrock maakt. Maar neil young weet dat zulke acties hem doen lijken als een hippe muzikant en de onwetende pers gelooft het weer ondanks dat hij niet anders is dan Jackson Browne. Maar jackson browne doet niet als of die een coole muzikant is. Hij is een gewone gast die houdt van het maken van goede muziek en geeft dat gewoon toe. Hij gaat niet om met trendy muzikanten.
Joni Mitchell is van hetzelfde laken een pak. Zij doet zich voor als een serieuze artieste die niet is als oppervlakkige mainstream zangeressen als Carole King of Carly Simon terwijl ze gewoon hetzelfde doet. Maar net als Neil Young weet ze de juiste truuks te gebruiken om een indruk op te wekken dat ze cool is. Je ziet het aan de pretentieuze albumhoezen van bv. 'turbulent indigo' waar ze probeert te lijk op Vincent van Gogh of op een andere kaft waar ze verkleed gaat als een neger. Ze probeert een artistieke indruk te maken maar ze staat eigenlijk enorm voor lul. Maar ze probeert over te komen als een kredietwaardige muzikant net als dat Neil dat doet. Ze doen als of ze heel erg vooruitstrevend zijn maar het feit dat ze niet door deze plandemie kunnen zien laat maar zien dat het een stel conservatievelingen zijn die zich makkelijk bang laten maken daar de angstzaaierij van onze leiders. Er is niets progressiefs aan deze mensen. Hun ideen over progressie zijn achterhaald. Alles van niet-bestaande milieuproblemen zoals de opwarming van de aarde en de kap van de regenwoud tot de anti-racisme onzin die alleen maar dienen om mensen als Joe Rogan te censureren zijn totaal niet nieuw meer. Ze zijn deel van de oude garde die onmiddelijk om ver geschopt moet worden zodat nieuwe ideen kunnen wortel schieten. Net als die rijkeluis snotapen van Pitchfork of Vice die dit soort censuur acties goedkuren. Het lijkt wel als wat zij schrijven recht van uit de CIA komt. Ik zou me niet verbazen als er geheime agenten zijn die schrijven voor zulke bladen. Het is schokkend om te zien hoe weinig wantrouwen ze hebben naar hun overheid. Wat toch het doel is van rock n roll. Maar ze houden helemaal niet van rock n roll. Het feit dat ze van troep als Kendrick Lammar of Adele houden zegt al genoeg. Nu we toch over canadese bands hebben waarom hebben ze niet over hardrock groepen als Rush, Triumph en Bachman Turner Overdrive die verdienen de waardering in stuk meer dan Neil of Joni maar al de critici zijn allemaal gevoelige singer-songwriter fans die niet houden van echte rock.
Prince
Prince is iemand die door een breed publiek goed gevonden wordt. Mischien wel een beetje te breed. Hij wordt gaaf gevonden door mensen die normaal een pokkehekel hebben aan typische jaren 80 muziek. Dit zijn de soort muziek liefhebbers die ons tot in den treure moeten vertellen hoe goed de muziek was in de underground van de jaren 80 en dat het goed is dat die zich afzetten tegen al die vreselijke mainstream acts als Phil Collins, Hall and Oates en Whitney Houston met al die gated drums, DX-7 synthesizers en "hairmuzikanten" gitaarsolos. Dit is plotseling geen probleem als Prince hetzelfde doet. Ik vind hem zoalzo niet zo supergoed als sommige andere mensen en statements als 'hij is een muzikale genie' of 'beste muzikant van de jaren 80' vind ik lachwekkend. Met name die youtube video waar die samen met Tom Petty en Jeff Lynn 'While my Guitar Gently Weeps' van de Beatles spelen dat de titel 'beste gitaarsolo ooit heeft'. Leuke solo maar het is niet zoals Jimmy Page's solo in Stairway to Heaven of Michael Schenkers duikvlucht solos in UFO's Lights Out of Neal Schon's solo in 'Winds of March' van Journey. Het ding met hem is dat die niet gewoon overgewaardeerd is maar ook op een hele specifieke manier. Hij wordt om de één of andere voor de nuchtere muziekfan onduidelijke reden er uit gevist terwijl al die andere 'foute' muzikanten op afstand gehouden worden en dat werkt op mn zenuwen.
Ik hoor vaak lui zeggen dat ze mainstream jaren 80 muziek haten maar hem geweldig vinden. Wat ik maar moeilijk kan bevatten. Je kan hem gaaf vinden maar hij is duidelijk een typisch mainstream muzikant die gepolijste muziek maakt met hoogstaande techische muziekkantschap en tot in de details geproduceerde albums uitbracht. Die werden door een miljoenen publiek gekocht en de singles werden grote hits. Duidelijk geen alternatieve muziek. Dus zijn populariteit bij een indierock publiek is een beetje van een mysterie. Wat zou nou toch de reden zijn. Het komt hoe dan ook niet door z'n technische kunnen op gitaar en tal van andere instrumenten daar moeten trendrock muzikanten immers niets van hebben. Zou het door zijn extravagante podiumuitstraling en ditto levensstijl komen die omhuld is in een sfeer van mysterie. Maar dat had je ook bij Michael Jackson en Madonna en die werden door de hippe underground publiek verketterd. Mischien is het wel dat hij sexueel expliciete teksten gebruikt en dat een bepaald deel van de gevestigde orde dat shokeerend vond en dat hij om die reden gewaardeerd werd door alternatieven. Maar die theorie valt helemaal in duigen omdat heel veel uncoole artiesten dat ook deden. Al die foute heavy rock groepen zongen daar ook over wat deels ook de reden is dat ze fout worden gevonden. Liedjes als Animal Fuck Like A Beast van Wasp of Girls Girls Girls van Motley Crue zijn net zo sexueel getint als de teksten van Prince. Maar zie je al die punkers uit hun dak gaan op die bands. Het spreekt voor zich dat ze hardrock bands net zo fout vinden als de popmuziek uit die tijd. Het is raar als ze hem voor die reden gaaf zouden vinden want ze hebben zelf helemaal geen teksten over sex of meiden. Dat vinden ze maar gewoon sexistisch. Ordinaire platte teksten voor lompe boeren uit de achterhoek.
Het zou ook zijn dat ze hem waarderen omdat hij zwart is. Je ziet wel vaker dat verantwoorde muziekfans zwarte muziek gaaf vinden uit een misplaatste sympatie voor de negerbevolking. Dat is de reden waarom alto's totale scheitmuziek als hiphop gaaf vinden. Maar dat klopt ook niet want zangers als Lionel Ritchie of Billy Ocean vinden ze net zo uncool als de blanke muziek uit die tijd. Slappe drollen muziek voor mensen die met Bill Cosby truien rondlopen. Je hebt het al gemerkt er is helemaal geen goede reden dat ze hem zo gaaf vinden. Het is gewoon gebakken lucht kenmerkend voor de kudde mentaliteit die de norm is bij punkers. Het is net als of ze een loterij hebben gehouden en dat de winnaar wel door de trendy muziek establishment goed mag worden gevonden. Wat natuurlijk compleet bizar is. Begrijp me niet verkeerd ik vind hem een geweldige muzikant maar ik ben ook een grote fan van jaren 80 popmuziek. Ik houd ook van artiesten als Rick Springfield, Kim Wilde of Simple Minds dus logisch dat ik ook van Prince hou. Maar die muziek wordt helemaal afgekraakt en Prince lijkt degene te zijn die er mee wegkomt. Dit komt een beetje m'n neusgaten uit. De houding van dat soort muziek is fout maar die ene muzikant krijgt onze goedkeuring dus 'die mag dus wel'. Er werd in de jaren 80 vol op goede muziek gemaakt niet alleen Prince. Laat ze je niet wijsmaken dat alleen underground muziek uit die tijd zoals Black Flag, Nick Cave of de Replacements goed is. De mainstream muziek van toen blaast al die punkshit compleet van tafel.
jaren 60 garagerock
In de vreselijke jaren zestig toen brave groepen als Cream, Rolling Stones, Jimi Hendrix en de Beatles de toon voerden was er een tegenbeweging in de maak. Bands als de Sonics, de Seeds, ? & the Mysterians die met hun rauwe rioolrock zich afzette tegen gladde zooi zoals de Byrds of de Who waren de voorlopers van punk die totaal niet klonken als de muziek uit hun tijd. De 1 april grappen blijven weer langs komen in de wereld van de rock. Het zal nu toch wel duidelijk moeten zijn dat dit weer totale larie is. Dit soort muziek wordt alleen maar gaaf gevonden door facebook yuppies die toch nog effe willen laten zien dat ze toch ruig zijn. Net zoals ouders die hun babys tshirts geven van bands als de clash of nirvana. De garagerock bands passen prima bij het geluid van de jaren zestig. Ze maakten dezelfde muziek als de hiervoor opgenoemde veel bekendere namen. De muzieknerds willen ons laten geloven dat dit ver voor hun tijd was waar we pal van achterover moeten staan met een reactie van 'deden ze dat toen ook' maar eigenlijk willen ze iets exclusiefs hebben. 'Wij hebben dit ontdekt'. Maar het enige wat we ontdekken is dat die bands niet lijken op punkbands als Sex Pistols of de Ramones die je tien jaar later kreeg.
Ik vind het grappig dat de hoezen van verzamelalbums van dit soort muziek allemaal griezel themas hebben zoals weerwolven die in caddilacs rijden of moerasmonsters die je labrador opeten. Je kunt allemaal verzamelaars met hoezen met grafzerken en griezelige zombies met vetkuiven hebben. De echte rockfanaat is niet van onder de indruk. Die zien meteen dat degene die hier achter zitten van die sukkels zijn. Platenzaak eigenaars die voor discogs schrijven. Ze denken indruk te maken door titels op de kaft te doen als 'raw garagepunk' of 'real punk from the sixties' De oplettende luisteraar hoort meteen dat het niets punk te maken heeft. Er was niet iets wat toen gaande was wat viel te omschrijven als punk. Het begon in de late jaren70. De grenslijn kan je daar trekken er was niets voor dat. Waren de jaren 60 bands in ieder geval oprechte rockgroepen die toch fatsoenlijke muziek maakten de bands die zich vanaf punk onder de noemer garagerock muziek maken zijn verder belabberde rammelbandjes die nog geen deuk in een pakje boter kunnen maken. Met elke generatie werd het erger. Bands als de Yeah Yeah Yeahs, White Stripes of de Hives moeten de huidige garde garagerock bands zijn wat gepaard gaat met de standaard 'wilde rock n roll' retoriek. Het is gewoon slappe hap.
Punkers proberen dingen te projecteren op dit soort muziek die ze helemaal niet bedoelden. De leden van garagerock bands zijn ook verschoppelingen die in één of andere krot wonen die zich verzetten tegen de boze kapitalistische maatschappij. Ze spelen net als punkers op een slordige manier en hebben net zo'n verdorven wereldbeeld. Dit is een complete sprookje. Het zijn gewoon normale jongens die een 9 tot 5 baan hebben en die houden van een verzetje. Net als de traditionele rockmuziek die populair was voor punk. Jij als onnozel muziek liefhebber krijgt weer een verkeerd beeld van die muziek waar je weer door heen moet prikken. Ik heb er ook een hekel aan als punkers het hebben over een 'fuck you houding'. Dat klinkt stoer en recalcitrant maar degene die dit zegt zijn brave 3 voor 12 sukkels die mee doen aan extinction rebelion demonstraties. Dat is net zo'n trendy nietzeggende uitspraak als 'do it yourself'. Wat ook zo een loze kreet is. Het is net als de foto van Johnny Cash die je ongetwijfeld wel eens gezien hebt waar die een middelvinger opsteekt. Punkers zien dit als een bewijs dat hij zich af zet tegen de mainstream maatschappij dat hij een bondgenoot is van hun. "Kijk hij heeft ook een 'fuck you houding' houding". In werkelijkheid heeft het daar helemaal niets mee te maken. Dat was een incident bij een live optreden waar de fotograaf hem veelvuldig lastig zat te vallen. Op een gegeven moment had hij daar genoeg van en vertelde hem om daar mee op te houden. In de vlaag van woede stak hij z'n vinger op en de fotograaf heeft dat op camera vastgelegd. Zie daar een helder en duidelijke verklaring. Dit was niet één of ander promofoto voor een album om opstandig over te komen. Johnny Cash zou zich nooit verlagen tot zulke goedkope aandacht trekkerij. De beroemde country zanger gaf heel erg veel om de lot van de gewone man getuige nummers als 'the hard way' of 'johnny 99'. Hij zou al die vieze vegaburger etende rioolkrakers het liefst een trap voor hun kont willen geven.
Deze garagerock mythe wordt gepromoot om dat er zgn. ooit een oertijd was dat rockmuziek echt ruig en wild klonk en dat later door boosaardige commercieele krachten verloren is gegaan en dat alleen punk en aanverwante stijlen de oorspronkelijke spirit behouden hebben. Natuurlijk is de mainstream rock van de jaren 70 en 80 de grote vijand. Zo wel de pop als de hardrock muziek uit die tijd is gladde shit waar al die rebelse garagerock bands tegen kunnen afzetten. Die suffe hardrock bands doen als of ze stoer zijn maar het zijn maar een stel sukkels. Dan hebben ze toch echt niet goed geluisterd naar dergelijke muziek want bands als Ratt,Triumph, Hellanbach en Status Quo klinken toch een stuk ruiger dan die jaren 60 meuk. Wie houden ze voor de gek hier. Als of die krakkemikkige bands als de Electric Prunes of Count Five ruigere muziek maken dan heavy rock groepen als Bachman Turner Overdrive of TT Quick. Ik dacht het niet. Zelfs mensen die weinig weten over muziek horen dat zulke muziek gewoon veel krachtiger en agressiever is. Garagerock groepen maken de grote fout om te denken dat als je slordig speelt dat je muziek vanzelf agressief gaat klinken maar het tegenovergestelde is waar. Als je helder en met precisie speelt dan klinkt je muziek veel effectiever en daardoor veel ruiger. Zet platen als 1987 van Whitesnake of de eerste twee albums van Boston aan die heel goed geproduceerd zijn en er zit veel meer energie en wildheid in dan in garagerock platen die vanwege het doffe geluid minder impact hebben. Zo zie je meer dat cleane muziek toch veel ruiger kan klinken.